Newsletter – WBW Weremczuk Bobeł & Wspólnicy – Lipiec 2020
Szanowni Państwo,
W lipcowym wydaniu przedstawiamy zmiany dotyczące delegowania pracowników w Unii Europejskiej oraz prezentujemy wybrane aspekty nowelizacji kodeksu postępowania cywilnego w zakresie rozpatrywania spraw dotyczących własności intelektualnej. Ponadto omawiamy wyrok Krajowej Izby Odwoławczej dotyczący możliwości zmiany kwoty przeznaczonej przez zamawiającego na sfinansowanie zamówienia po jej ogłoszeniu.
Życzymy Państwu przyjemnej lektury,
Zespół Kancelarii WBW
Nowe zasady delegowania pracowników w UE od 30 lipca 2020 r.
Z uwagi na nowelizację prawa unijnego zmianie ulegną zasady delegowania pracowników w Unii Europejskiej. Państwa członkowskie mają czas na wdrożenie dyrektywy do dnia 30 lipca 2020 r. Do Sejmu trafił już projekt wprowadzający stosowne zmiany do polskiego porządku prawnego.
Jedna z istotnych zmian, jaka zostanie wprowadzona na mocy znowelizowanych przepisów, dotyczyć będzie okresu delegowania. W dotychczasowych przepisach okres delegowania nie był określony. Natomiast od 30 lipca 2020 r. okres delegowania będzie wynosił nie więcej niż 12 miesięcy, z tym że możliwe będzie jego przedłużenie maksymalnie do 18 miesięcy. Przedłużenie okresu oddelegowania do 18 miesięcy zależeć będzie od złożenia do właściwego organu umotywowanego powiadomienia, w którym pracodawca zobowiązany będzie przedstawić potrzeby dalszego świadczenia usługi przez pracownika po upływie okresu 12 miesięcy.
Dyrektywa a za nią także projekt ustawy określają, jakie warunki zatrudnienia powinny być stosowane do pracowników delegowanych zgodnie z ustawodawstwem krajowym państwa przyjmującego. Po upływie okresu delegowania pracodawca delegujący swoich pracowników będzie musiał w stosunku do nich zastosować przepisy prawa pracy obowiązujące na terenie państwa przyjmującego w pełnym zakresie. Zatem pracownik delegowany po upływie 12 lub 18 miesięcy powinien być traktowany na równi z pozostałymi pracownikami. Do takich pracowników nie stosuje się jednak przepisów dotyczących procedur, formalności i warunków zawierania i rozwiązywania umów o pracę, w tym klauzul o zakazie konkurencji, oraz uzupełniających pracowniczych programów emerytalnych.
Przy obliczaniu okresów delegowania sumuje się okres delegowania wszystkich pracowników delegowanych kolejno przez danego pracodawcę do wykonywania tego samego zadania w tym samym miejscu.
Z dniem wejścia nowych przepisów, pracodawcy będą zobowiązani zapewnić pracownikom delegowanym wynagrodzenie obliczone na takich samych zasadach jak wynagrodzenie obywateli państwa przyjmującego pracujących na analogicznych stanowiskach. W związku z czym państwa członkowskie zostały zobligowane do umieszczania na oficjalnej stornie internetowej informacji na temat zasad wynagradzania wraz z aktualnymi warunkami zatrudnienia pracowników, które muszą być stosowane i przestrzegane przez pracodawców.
Zgodnie z dyrektywą przy ustalaniu odpowiedzialności w przypadku naruszenia omawianych przepisów będzie brany pod uwagę fakt, iż na stronie internetowej znajdowały się informacje nieaktualne i nieprawidłowe oraz fakt, że pracodawca zastosował zasady wynagradzania, takie jakie zostały opublikowane przez państwo członkowskie.
Natalia Markowska – Prawnik
Wyspecjalizowane sądy dla spraw z zakresu własności intelektualnej
Dotychczas sprawy z zakresu naruszeń prawa własności intelektualnej rozpoznawane były przez sady powszechne – w szczególności sądy gospodarcze. Jedynym wyspecjalizowanym w sprawach z zakresu własności intelektualnej wydziałem sądowym był XXII Wydział Unijnych Znaków Towarowych i Wzorów Wspólnotowych Sądu Okręgowego w Warszawie. Wskazany wydział (zajmujący się jedynie kwestiami prawa wspólnotowego) stał się dla ustawodawcy wzorem do stworzenia wyspecjalizowanych sądów dla spraw z zakresu rodzimego prawa własności intelektualnej. W dniu 1 lipca 2020 r. weszła w życie nowelizacja Kodeksu postępowania cywilnego, na podstawie której sądom okręgowym w Warszawie, Gdańsku, Poznaniu, Katowicach oraz Lublinie powierzono rozpoznawanie spraw własności intelektualnej.
Do zakresu spraw własności intelektualnej zalicza się sprawy o ochronę praw autorskich i pokrewnych, o ochronę praw własności przemysłowej oraz innych praw na dobrach niematerialnych, o zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej konkurencji, o ochronę dóbr osobistych w zakresie, w jakim dotyczą one wykorzystania dobra osobistego w celu indywidualizacji, reklamy lub promocji przedsiębiorcy, towarów lub usług czy też spraw o ochronę dóbr osobistych w związku z działalnością naukową lub wynalazczą. Co więcej, nowo utworzone wydziały mają przejąć kompetencje XXII Wydziału SO w Warszawie. W zakresie ich kognicji leżeć będą również spory wynikające z umów dotyczących własności intelektualnej.
Z kolei sprawy dotyczące ochrony programów komputerowych, wynalazków, wzorów użytkowych, topografii układów scalonych, odmian roślin oraz tajemnic przedsiębiorstwa o charakterze technicznym będą rozpatrywane wyłącznie przed Sądem Okręgowym w Warszawie, bez względu na właściwość miejscową stron. Swoiste novum stanowi również fakt, iż pozwany w sporze o naruszenie prawa do znaku towarowego lub wzoru przemysłowego może żądać ich unieważnienia bezpośrednio przed sądem – poprzez wniesienie pozwu wzajemnego.
Podstawowym celem nowelizacji jest podniesienie standardu wydawanego w zakresie własności intelektualnej orzecznictwa, poprzez umożliwienie wyspecjalizowania się sędziów w tego rodzaju sprawach.
Zgodnie z pierwszymi opiniami na temat nowelizacji stworzenie specjalistycznego organu sądowego, zajmującego się prawem własności intelektualnej było potrzebne, gdyż z uwagi na specyfikę oraz skomplikowanie tej materii odpowiedni poziom wydawanych orzeczeń nie mógł być osiągnięty przez sędziów sądów powszechnych. Z drugiej jednak strony wprowadzenie odmiennej drogi postępowania w tym zakresie będzie z całą pewnością budzić początkowo trudności. W szczególności niejasne jest, jakie dokładnie sprawy należeć będą do właściwości nowych wydziałów. Warto zaznaczyć, iż wniesienie pozwu do niewłaściwego sądu rodzi trudności procesowe, a także – przede wszystkim – wpływa niekorzystnie na długość postępowania. Reasumując więc, zmianę należy ocenić pozytywnie, jednak pierwsze lata jej funkcjonowania mogą przynieść pewne utrudnienia. Ostateczną ocenę proponowanych zmian przyniesie nam dopiero jednak praktyka, a także orzecznictwo wydane przez nowo powstałe sądy.
Szymon Lipiecki – Prawnik
Związanie zamawiającego kwotą przeznaczoną na zamówienie publiczne ogłoszoną zgodnie z przepisami PZP
Wydany w dniu 24 stycznia 2020 r. wyrok Krajowej Izby Odwoławczej (KIO 83/20) rozstrzyga wątpliwości w zakresie możliwości zmiany kwoty, jaką zamawiający zamierza przeznaczyć na dane zamówienie, po jej ogłoszeniu zgodnie z przepisami prawa. Stosownie do treści art. 86 ust. 3 prawa zamówień publicznych zamawiający zobowiązany jest bezpośrednio przed otwarciem ofert podać kwotę, jaka ma być przeznaczona na realizację określonego zamówienia publicznego. Informacja ta jest także zamieszczana przez zamawiającego na stronie internetowej niezwłocznie po otwarciu ofert. Obowiązek ten wiąże się z uprawnieniem zamawiającego do unieważnienia postępowania o udzielenie zamówienia, w przypadku gdy cena najkorzystniejszej oferty lub oferta z najniższą ceną przewyższa kwotę, którą zamawiający zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia.
W przedmiotowej sprawie zamawiający dokonał sprostowania kwoty przeznaczonej na realizację zamówienia poprzez obniżenie kwoty opublikowanej na stronie internetowej, i w konsekwencji unieważnił postępowanie. Krajowa Izba Odwoławcza wskazała, iż zmiana podanej do publicznej wiadomości kwoty przeznaczonej na realizację przedmiotu zamówienia niweczyłaby możliwość samodzielnej kontroli przez wykonawców zaistnienia przesłanki unieważnienia postępowania, o której mowa powyżej, oraz dawałaby zamawiającemu faktyczną możliwość do unieważnienia postępowania na każdym jego etapie po otwarciu ofert, z każdego powodu – również nieujętego w katalogu określonym w ustawie.
Dzięki ujawnieniu kwoty przeznaczonej na realizację zamówienia publicznego, każdy zainteresowany może ocenić, czy ceny złożonych w postępowaniu ofert nie przekraczają kwoty przeznaczonej na realizację przedmiotu zamówienia, a tym samym czy zamawiający będzie miał podstawę do unieważnienia postępowania zgodnie z art. 93 ust. 1 pkt 4 prawa zamówień publicznych.
Krajowa Izba Odwoławcza w omawianym wyroku wskazała, że z uwagi na gwarancyjny charakter wskazanych wyżej regulacji zamawiający jest związany wysokością kwoty, jaką przeznaczył na realizację przedmiotu zamówienia. Obowiązkiem zamawiającego jest zatem zachowanie szczególnej staranności podczas podawania tej kwoty do publicznej wiadomości – zarówno bezpośrednio przed otwarciem ofert jak i przy jej publikacji na stronie internetowej.
Natalia Markowska – Prawnik
Wcześniejsze newslettery
- Newsletter – WBW Weremczuk Bobeł & Wspólnicy – Luty 2023
- WBW Weremczuk Bobeł & Wspólnicy – grudzień 2022
- Newsletter – WBW Weremczuk Bobeł & Wspólnicy – Październik 2022
- Newsletter – WBW Weremczuk Bobeł & Wspólnicy – Czerwiec 2022
- Newsletter – WBW Weremczuk Bobeł & Wspólnicy – Luty 2022
- Newsletter – WBW Weremczuk Bobeł & Wspólnicy – Styczeń 2022
- Newsletter – WBW Weremczuk Bobeł & Wspólnicy – Grudzień 2021
- Newsletter – WBW Weremczuk Bobeł & Wspólnicy – Listopad 2021
- Newsletter – WBW Weremczuk Bobeł & Wspólnicy – Październik 2021
- Newsletter – WBW Weremczuk Bobeł & Wspólnicy – Lipiec 2021